ကိုယ့္အဆင့္ကိုယ္ၾကည့္
-----------------------------------
♦ ဘုန္းႀကီးတို႔ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ ပညာ သင္ၾကားေတာ့
ေအာက္ဆံုးအဆင့္က မူလတန္းပါ။ မူလတန္းကေန တစ္ဆင့္တက္ရင္ အလယ္တန္း၊ အလယ္တန္းကေန တစ္ဆင့္တက္ရင္
အထက္တန္းဆိုၿပီး အဆင့္ဆင့္ရွိပါတယ္။
♦ မူလတန္းေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသိဉာဏ္နဲ႔ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕
အသိဉာဏ္နဲ႔ မတူပါဘူး။ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြရဲ႕ အသိဉာဏ္နဲ႔ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြရဲ႕
အသိဉာဏ္ မတူပါဘူး။ အဲဒီလိုပါပဲ ဘုရားရွင္ရဲ႕ သာသနာတြင္းမွာ ကံနဲ႔ ကံရဲ႕အက်ိဳးကို သိျမင္တဲ့
အသိဉာဏ္ဟာ ေအာက္ဆံုးအဆင့္သာ ရွိပါေသးတယ္။
♦ တခ်ိဳ႕က ငါတို႔ေကာင္းတာ လုပ္ရင္ ေကာင္းက်ိဳး
ရမွာပဲ။ မေကာင္းတာလုပ္ရင္ မေကာင္းက်ိဳး ျဖစ္မွာပဲ။ ငါတို႔မွာ ဒီ အသိ ရွိၿပီးသား။ အဲဒီေတာ့
ထပ္ၿပီးေတာ့ တရားလည္း နာစရာ မလိုဘူး။ တရားလည္း အားထုတ္စရာ မလိုဘူး။ ငါတို႔ သူမ်ားကိုလည္း
မဟုတ္တာ မလုပ္ဘူး။ မဟုတ္တာ မေျပာဘူး။ မေကာင္းတာ မလုပ္ရင္ ၿပီးတာပဲလို႔ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ
ေက်နပ္ေနတဲ့သူေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီအသိေလာက္နဲ႔ ေန၊ ဒီအဆင့္ေလာက္ကိုပဲ က်င့္ႏိုင္တဲ့ သူေတြဟာ
သာသနာတြင္းမွာေတာ့ မူလတန္းအဆင့္ပါ။
♦ ဒီေတာ့ ကိုယ့္အသိဉာဏ္ အဆင့္အတန္း ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆိုတာကို
ကိုယ္တိုင္သိဖို႔ လိုပါတယ္။ တစ္ဆင့္ထက္တစ္ဆင့္ ျမင့္တက္ႏိုင္ေအာင္ ေလ့လာအားထုတ္ဖို႔
လိုပါတယ္။ ကိုယ့္အဆင့္ကိုယ္သိမွ အဆင့္ျမင့္ေအာင္ လွမ္းတက္ႏိုင္မွာပါ။
♦ မူလတန္းကေန အလယ္တန္းအဆင့္ကို တက္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့
အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱဆိုတဲ့ လကၡဏာေရးသံုးပါးအေပၚမွာ အသိအျမင္ေတြ ရွင္းေနရမယ္။ လကၡဏာေရးသံုးပါးကို
ရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားလည္သေဘာေပါက္ေနရပါမယ္။
♦ ရုပ္နာမ္ဓမၼ သခၤါရေတြရဲ႕ သေဘာသဘာဝကို ဉာဏ္နဲ႔ဆင္ျခင္
သိျမင္ေအာင္ၾကည့္ၿပီး ဒီရုပ္တရား နာမ္တရားေတြဟာ အၿမဲတမ္း ေျပာင္းလဲေနလို႔ မၿမဲပါလားဆိုတဲ့
အနိစၥလကၡဏာ၊ ျဖစ္ျခင္း ပ်က္ျခင္းေတြနဲ႔ အဖန္တလဲလဲ ႏွိပ္စက္ေနလို႔ ဆင္းရဲပါတယ္လို႔ သိတဲ့
ဒုကၡလကၡဏာ၊ ကိုယ္မစိုး ကိုယ္မပိုင္ ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အနတၱလကၡဏာလို႔ဆိုတဲ့
လကၡဏာသံုးပါးကို သိထားရင္ အလယ္တန္းအဆင့္ အသိဉာဏ္ရွိသူ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။
♦ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ မၿမဲတာရယ္ ဆင္းရဲတာရယ္ အစိုးမရတာရယ္ကို
သိတယ္ဆိုတာ ကိုယ့္အသိဉာဏ္ထဲက သိေနတာမ်ိဳး ျဖစ္ရမယ္။ ကိုယ္တိုင္ေသေသခ်ာခ်ာ သိေနတာမ်ိဳး
ျဖစ္ရပါမယ္။
♦ တခ်ိဳ႕က ပါးစပ္ကေနၿပီးေတာ့ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ လို႔
ဆိုတယ္။ ဆိုရုံသာဆိုၿပီး ဉာဏ္နဲ႔မျမင္ရင္ မဟုတ္ေသးဘူး။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ပုတီးေလး တေဂ်ာက္ေဂ်ာက္နဲ႔
အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ ဆိုၿပီး စိပ္ေနတယ္။ ဉာဏ္နဲ႔သိတာ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ မရေသးပါဘူး။
♦ အလယ္တန္းအဆင့္ေရာက္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္တစ္ေယာက္ရဲ႕
အသိဉာဏ္ဟာ ရုပ္နာမ္ဓမၼေတြေပၚမွာ အေျခခံပါတယ္။ ကိုယ့္ရုပ္ ကိုယ့္နာမ္အေၾကာင္းကို ကိုယ္တိုင္သိေအာင္
ေလ့လာတဲ့ ဝိပႆနာပညာနဲ႔ ၾကည့္ရႈသံုးသပ္လိုက္တဲ့အခါမွာ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ သိသြားမွ ျဖစ္တာပါ။
ဒါမၿမဲဘူး၊ ဒါဆင္းရဲတယ္၊ ဒါအစိုးမရဘူးလို႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိျမင္သြားရင္ အလယ္တန္းအဆင့္ကို
ေရာက္ပါၿပီ။
♦ တစ္ကမၻာလံုးကို ၿခံဳၾကည့္လိုက္ရင္ မ်ားေသာအားျဖင့္
ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းက်ိဳးရတယ္၊ မေကာင္းတာလုပ္ရင္ မေကာင္းက်ိဳးရတယ္လို႔ သိတဲ့ မူလတန္းအဆင့္သာ
မ်ားပါတယ္။ အလယ္တန္းအဆင့္ကို တက္ႏိုင္တဲ့သူ နည္းပါတယ္။
♦ မူလတန္းအဆင့္မွာ ေနရင္းနဲ႔ပဲ တစ္ေန႔ကုန္သြားတယ္၊
တစ္လကုန္သြားတယ္၊ တစ္ႏွစ္ကုန္သြားတယ္၊ တစ္သက္ ကုန္သြားၾကတယ္။ အဆင့္အတန္းတိုးတက္ၿပီးေတာ့
မလာဘူး။ အသိဉာဏ္ေတြ ျမင့္မလာဘူးဆိုရင္ အဆင့္ျမင့္တဲ့သူလို႔ ေျပာလို႔မရပါဘူး။
♦ အထက္တန္းအဆင့္ကို ေရာက္ခ်င္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္တစ္ေယာက္ဟာ
သစၥာေလးပါးတရားကို သိျမင္ရပါမယ္။ ဒုကၡသစၥာ- ဆင္းရဲျခင္း အမွန္တရား၊ သမုဒယသစၥာ- ဆင္းရဲျဖစ္ေၾကာင္း
အမွန္တရား၊ နိေရာဓသစၥာ- ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ အမွန္တရား၊ မဂၢသစၥာ- ဆင္းရဲခ်ဳပ္ေၾကာင္း အမွန္တရားရယ္လို႔
သစၥာေလးပါး ျမတ္တရားကို ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္နဲ႔ ထိုးတြင္းသိျမင္ရင္ အထက္တန္းအဆင့္ အသိဉာဏ္ပါ။
♦ အဲဒီေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြကို သံုးဆင့္ခြဲၾကမယ္။
မူလတန္းအဆင့္သည္ ကံအက်ိဳးကို သိတယ္၊ အလယ္တန္းအဆင့္သည္ လကၡဏာသံုးပါးကို သိျမင္တယ္၊ အထက္တန္းအဆင့္သည္
သစၥာေလးပါးကို သိျမင္တယ္။
♦ ဘုန္းႀကီးတို႔ ပရိသတ္ အခု တရားက်င့္ေနၾကတယ္ဆိုတာ
အသိဉာဏ္ အဆင့္အတန္းေတြ တိုးတက္ျမင့္မားလာဖို႔ပါ။ တစ္ေန႔ကုန္သြားရင္ ငါ ဒီေန႔ အသိဉာဏ္
အဆင့္အတန္းေတြ ဘယ္ေလာက္ တိုးတက္လာသလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ ျမင့္မားလာသလဲ၊ ဘယ္ အဆင့္အတန္းကို ေရာက္လာသလဲဆိုတာ
သတိထားၿပီး တြက္ၾကည့္ဖို႔ လိုပါတယ္။
ဓမၼဒူတဆရာေတာ္
ေဒါက္တာအရွင္ပညိႆရ
(တစ္ေန႔ကုန္သြားရင္
တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ပူေဇာ္ပါသည္)
bwar99.blogspot.com
No comments:
Post a Comment