ဗုဒၶါႏုႆတိဘာဝနာ
ပြါးမ်ားျခင္း
♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣♣
♦ ဘုန္းႀကီးတို႔တေတြ ဗုဒၶါႏုႆတိဘာဝနာပြါးၿပီ ဆိုတဲ့အခါမွာ
ဒီ အရဟဆိုတဲ့
စကားလံုးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို အာရုံျပဳရမယ္။
ျမတ္စြာဘုရားကို
အရဟံ လို႔ေခၚတာဟာ ဒီဂုဏ္ထူးဝိေသသနဲ႔
ျပည့္စံုလို႔ျဖစ္တယ္၊
သာမန္ပုဂၢိဳလ္ မဟုတ္ဘူး။
ဂုဏ္ထူးဝိေသသနဲ႔
ခ်ီးက်ဴးခံရတယ္။
♦ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဂုဏ္ေတြကို အာရုံျပဳတဲ့ သတိကို
ဗုဒၶါႏုႆတိ လို႔ေခၚတယ္၊ ဗုဒၶ - ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဂုဏ္ကို၊
အႏုႆတိ - အႀကိမ္ႀကိမ္ အထပ္ထပ္ သတိထားျခင္း၊
သတိရေနျခင္း။
တစ္နည္းအားျဖင့္
အႏု - သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့၊ သတိ - အမွတ္ရမႈပဲ၊
ဘုရားနဲ႔
ပတ္သက္ၿပီး အလြန္သင့္ေလ်ာ္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့
အမွတ္ရမႈလို႔
ဒီလို အဓိပၸါယ္ရတယ္။
♦ ဘုရားဂုဏ္ကို အာရုံျပဳေနတာနဲ႔ပဲ သမထကမၼ႒ာန္း
ျဖစ္တယ္ေပါ့။
ဗုဒၶါႏုႆတိကမၼ႒ာန္းသည္ ဝိပႆနာဉာဏ္ ျဖစ္ေစဖို႔အတြက္
ႀကီးမားေသာ
အေထာက္အကူ ျဖစ္တယ္ေပါ့။
လူေတြရဲ႕
သႏၱာန္မွာ သဒၶါစြမ္းအားေတြ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေစႏိုင္တယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔
ဗုဒၶါႏုႆတိဘာဝနာဟာ အျမတ္ဆံုးျဖစ္တယ္လို႔
စာေပက်မ္းဂန္ေတြမွာ
ဆိုထားတာေပါ့။
♦ အဲဒီေတာ့ ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္ပြါးၿပီဆိုရင္ ဘယ္လိုပြါးမလဲ၊
ဣတိပိ ေသာ ဘဂဝါ၊ ဣတိပိ - ဆိုတာက အေၾကာင္းကို ရည္ညႊန္းတာ၊
ေသာ ဘဂဝါ - ငါၾကည္ညိဳ ကိုးကြယ္တဲ့ တစ္ေလာကလံုးက
ေလးစားရတဲ့
ဗုဒၶဆိုတဲ့
ပုဂၢိဳလ္သူျမတ္ဟာ၊
( ဒီေနရာမွာ
ဘဂဝါလို႔ေခၚလိုက္တာက အလြန္ေလးစားထိုက္တဲ့
ပုဂၢိဳလ္ေတြကိုသံုးတဲ့
အိႏၵိယ စကားလံုးပဲ၊ ကေန႔ေတာင္မွ
အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ
`ဘဂဝံ` လို႔ သံုးေလ့ရွိတယ္၊ တကယ္ႀကီးမားတဲ့
ပုဂၢိဳလ္ေတြကို
`ဘဂဝံ` လို႔ သူတို႔သံုးတယ္ေနာ္၊
အဲဒီ `ဘဂဝံ` လို႔သံုးတဲ့ စကားလံုးရဲ႕ အဓိပၸါယ္က
ဘာလဲဆိုရင္
ဂုရုႀကီးလို႔
အဓိပၸါယ္ရတယ္။ ပိုၿပီးေလးစားရတဲ့ ဂုရုႀကီးေတြကို
`ဘဂဝံ` လို႔ ေခၚတယ္။ ဒါက အိႏၵိယႏိုင္ငံသံုး
စကားတစ္ခုပဲ၊
`ဘဂဝံ` ဆိုတာ အလြန္႔ကို ႀကီးျမတ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႔
အ႒ကထာဆရာက
`ဘဂဝါတိ ဂုရု` ` ဂရုံ ဟိ ေလာေက ဘဂဝါတိ ဝုစၥတိ` တဲ့၊
ေလာကလူေတြက
ေလးစားအပ္တဲ့ ဂုရုကို `ဘဂဝံ` လို႔ ေခၚၾကတယ္။)
♦ ဘဂဝါဆိုတာ ဂုရုကိုေခၚတာတဲ့၊ ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးရဲ႕
အေလးျပဳအပ္တဲ့
ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္လို႔ပဲ။ ျမတ္စြာဘုရားဟာ
ကိုယ္က်င့္သီလနဲ႔
ႏႈိင္းယွဥ္မယ္ဆိုလည္း သာတဲ့ပုဂၢိဳလ္မေျပာနဲ႔
တူတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတာင္
မရွိဘူး။ သမာဓိနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္လိုက္ျပန္ရင္လည္း
သာတဲ့ပုဂၢိဳလ္
မဆိုထားနဲ႔ တူတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတာင္ မရွိဘူး၊ ပညာအားျဖင့္လည္း
သာတဲ့ပုဂၢိဳလ္
မေျပာနဲ႔ တူတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတာင္ မရွိဘူးလို႔ ဒီလိုဆိုလိုတယ္ေပါ့ေနာ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔
တစ္ေလာကလံုးက ဦးညႊတ္ေလးစားရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္သူျမတ္ျဖစ္လို႔
ဘဂဝံ လို႔ ဒီလိုေခၚတာ။
♦ ဣတိပိ
ေသာ ဘဂဝါ၊ ေသာဘဂဝါ - ဘုန္းေတာ္ႀကီးမား
ထိုရွင္ျမတ္ဘုရားသည္၊
ဣတိပိ - ဤအေၾကာင္း ဤအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္၊
အရဟံ - အရဟဆိုတဲ့ အရည္အခ်င္း ရွိပါေပ၏။
♦ ႏွလံုးသြင္းတဲ့အခါမွာ အဲဒီလို ႏွလံုးသြင္းရမယ္။
အေၾကာင္းနဲ႔
ဂုဏ္အရည္အခ်င္းကို သိရမယ္။
`ဒီပုဂၢိဳလ္သူျမတ္ဟာ ဒီအရည္အခ်င္းေတြ
ရွိပါလား။
ဒါေၾကာင့္မို႔ တကယ့္ အရဟံပါလား` ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔
ျမတ္စြာဘုရား
ဂုဏ္ေတာ္ကို အမွတ္ရၿပီး ဆင္ျခင္စဥ္းစားေနမႈေနာ္။
သမၼာသကၤပၸဆိုတဲ့
အေတြးနဲ႔ သတိထားေနတာ၊
သတိကို အဓိကထားၿပီး
ေျပာတာ၊ သတိရွိတယ္ဆိုရင္
ပညာလည္း ျဖစ္လာတယ္။
♦ ျမတ္စြာဘုရားအေၾကာင္း ဆန္းစစ္ေလ့လာတဲ့အခါမွာ
ေၾသာ္ - ဒီအေၾကာင္း
ဒီအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ဘုရားဟာ
တကယ့္ အရဟံပါလားလို႔
လက္ခံလာတယ္၊ ေက်နပ္တယ္၊
အဲဒီ ေက်နပ္လာသည္ထိေအာင္
ႏွလံုးသြင္းရမွာ။ အေရးႀကီးတာက
ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕
ဂုဏ္ေတာ္ကို သိဖို႔ ႀကိဳးစားရမယ္။
♦ အဲဒီေတာ့ စဥ္းစားရမွာက `ေသာ ဘဂဝါ ဣတိပိ အရဟံ၊
ေသာ ဘဂဝါ ဣတိပိ သမၼာသမၺဳေဒၶါ` လို႔ ပါဠိလို ေျပာတယ္။
ျမန္မာလိုေျပာတဲ့အခါ
`တို႔ကိုးကြယ္တဲ့ ျမတ္စြာဘုရားဟာ
ဒီအခ်က္ ဒီအခ်က္ေတြေၾကာင့္ အရဟံ ဂုဏ္ေတာ္နဲ႔
ျပည့္စံုပါေပတယ္`
လို႔
စိတ္ထဲမွာ
သေဘာက်လာသည္ထိေအာင္ အႀကိမ္ႀကိမ္အထပ္ထပ္
သတိကပ္ၿပီး
စဥ္းစားဆင္ျခင္ သံုးသပ္ေနဖို႔လိုတယ္။
ဒါကို ဗုဒၶါႏုႆတိ ဘာဝနာပြါးတယ္လို႔ ေခၚတာ။
♦ အဲဒီလို စနစ္တက်ပြားမယ္ဆိုရင္ ဂုဏ္ေတာ္ပြါးေနတဲ့
အခ်ိန္မွာ
ရာဂ, ေဒါသ, ေမာဟ ဆိုတာေတြ ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူးေနာ္။
အင္မတန္မွ
ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာေတြ၊ ေက်နပ္စရာေတြပဲ ျဖစ္လာၿပီး
သမာဓိရလာမွာ
ျဖစ္ပါတယ္။
♦ ေအး - ဒါေၾကာင့္မို႔ ဘယ္အလုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ စနစ္တက်
လုပ္ရမယ္၊
သိလည္း သိရမယ္၊
ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ အဆံုးအမ၊ ဗုဒၶသာသနာမွာ
ဗုဒၶကိုကိုးကြယ္ၾကတဲ့
ဗုဒၶဘာသာဝင္သူေတာ္စင္ေတြဟာ
ယံုရုံယံုရမွာ
မဟုတ္ဘူး။ တကယ္ကို သိရွိနားလည္ေအာင္ လုပ္ၾကရမယ္ ….။
ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္
ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ
(ျမတ္ဗုဒၶ၏ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါး
တရားေတာ္မွ)
bwar99.blogspot.com
No comments:
Post a Comment